پوشش بانوان در اسلام،یک اصل تعبدی نیست،بلکه مصلحت ها و حکمت هایی دارد؛از جمله:1-زن مانند مرد،حوایج و نیازمندیهایی دارد که برای تامین آن،ناگزیر باید از محیط خانه خارج گردد تا بتواند آنها را فراهم سازد.در کتابهای فقهی و حدیثی،خروج زن با اذن شوهربرای تامین حوایج و شرکت در نمازهای عید فطر،عید قربان،نماز جمعه و جماعت،تجویز شده است"؛پس حجاب برای خروج زن از محیط خانه،تشریع گردیده است.    2-شرکت زن در فعالیت های عبادی،سیاسی و اجتماعی و دفاع از حقوق شخصی"،تعلیم و تعلم.در این صورت رعایت حجاب واجب می شود تا کامیابی ها منحصر در محیط خانه شود و محیط  خارج تنها برای کار و فعالیت باشد.      3-احساس امنیت روحی و حراست انان از خطرات احتمالی و بیماران جنسی و عناصر لاابالی .پناه بردن برخی از دختران سفیدپوست غربی به سیاه پوستان،علاوه بر قدرت جنسی بیشتر،به دلیل قدرت جسمی و دفعی انان است.      4-حجاب،عامل خودسازی و تهذیب نفس است،چرا که زنان را از خودارایی،طنازی،خودنمایی و صیادی باز می دارد.      5-حفظ نظام خانوادگی بستگی تام به پوشش بانوان دارد.

پوشش دینی بانوان،از اختراعات آیین اسلامی نیست،بلکه ریشه در تاریخ دارد.به گفته ویل دورانت:قوم یهود و ایرانیان قدیم ،حجاب را برای بانوان یک نوع کرامت و شرافت،و از واجبات دینی می دانستند.اما اسلام پوشش و حجاب را برای شبه جزیره عربستان به ارمغان آورد.        هم اکنون در اسراییل،بسیاری از بانوان قوم یهود با پوشش کامل به مدرسه و دانشگاه می روند،ولی در فرانسه و ترکیه،به جرم داشتن حجاب،زنان از تحصیل باز داشته می شوند؛در حالی که از نظر منشور جهانی،هر انسانی در اتخاذ عقیده،شغل،مسکن و نوع لباس،آزاد است.هر کشوری لباس ملی خاصی دارد که هر انسانی ...

بدون شک،پوشش زن در برابر مردان بیگانه،یکی از ضروریات دین اسلام است.در بیشتر آیات قرآن پوشیدگی کامل اندام،نیک و شایسته ،با وقار و به دور از تحریک سخن گفتن و دوری از آرایش های جاهلیت نخستین توصیه شده است.در روایات نیز پوشیدن جامه ی بدن نما و نازک نزد نامحرم،آرایش و استعمال عطر در خارج از خانه...

پوشش و عفاف از آن جهت که یک امر فطری است و برای حیات اجتماعی انسان ضرورت دارد،در ادیان و مذاهب الهی دارای جایگاه خاصی است.تمام ادیان آسمانی،حجاب و پوشش را بر زن واجب و لازم شمرده اند.و جامعه بشری را به سوی آن فراخوانده اند؛زیرا حیا و لزوم پوشش به طور طبیعی در نهاد زنان به ودیعت نهاده شده و احکام دستورهای ادیان الهی هماهنگ و همسو با فطرت انسانی تشریع شده است.اساس اصل لزوم هماهنگی و تناسب آفرینش و قانونگذاری ،خداوند لباس و پوشاک را در لابلای نعمت های بی کرانش به بشر ارزانی داشت و اشتیاق درونی زنان به حجاب را با تشریع قانون پوشش مستحکم ساخت تا گوهرهستی زن در صدف پوشش صیانت گردد و جامعه از فروافتادن در گرداب فساد و تباهی نجات یابد.بدون تردید جهان بینی و انسان شناسی هر فرهنگ و مکتب،نقش اساسی و مهمی در انتخاب نوع و کیفیت پوشش دارد بر اساس جهان بینی ادیان الهی که انسان خلیفه خداوند و مرکز و محور جهان هستی است و رسالت کسب معرفت و تهذیب نفس و اصلاح جامعه را بر دوش دارد و حیاتش در جهان آخرت نیز ادامه دارد.باید جسم زن و چشم مرد پوشیده گردد تا غرایز شهوانی مهار و کنترل شود و استعدادهای معنوی و عقلانی بشر در پرتو رهیافت های فطری و هدایت های وحیانی شکوفا گردد.گرچه انتخاب لباس و پوشاک بر آینداندیشه و اراده آدمی است،ولی بر بینش و اراده انسانی نیز تاثیر می گذاردو می تواند به عنوان زمینه ساز تعالی یا انحطاط فردی و اجتماعی نقش آفرینی نماید.در آیین زرتشت،یهود و اسلام حجاب بر زنان لازم بوده است.کتابهای مقدس مذهبی،دستورات و احکام دینی ،اداب و مراسم و سیره عملی پیروان این ادیان چهار گانه،بهترین شاهد و عالی ترین گواه بر اثبات این مدعاست.